ASTY

Το ASTY ξεκίνησε σαν μια αντίδραση στην τάση να κοιτάζω κάτω όταν περπατούσα. Η κρίση, τα
προβλήματα και μια πόλη πνιγηρή σε μεγάλο βαθμό δεν βοηθάει στην ανασυγκρότηση του ατόμου.
Υπάρχει μέσα στον καθένα μας μια εγγενής δύναμη προς την θετική αλλαγή, το καλό , το όμορφο, το
αισθητικό και το υψηλό. Όταν συνηθίσεις να κοιτάς κάτω, δεν έχει άλλο, δεν έχει παρακάτω. Και από
εκεί πρέπει να ξεκινήσεις και πάλι την ανοδική πορεία. Να κοιτάς πάνω, να γίνεσαι πάλι άνθρωπος.
Κοιτώντας κάτω, εκεί που πατάς, υπάρχει ομορφιά. Στα καπάκια των δρόμων βρήκα ομορφιά, βρήκα
μεράκι, βρήκα τίμια δουλειά και εργατοώρες ανθρώπων που δεν διεκπεραίωναν απλά. Μια δουλειά
που δεν έλαμπε μέσα στο χρώμα και στο φώς σαν αυτές που μας καταπιέζουν να κυνηγάμε. Ήταν
μακρυά από την επιτήδευση και την κενή προβολή. Το βρήκα συγκινητικό. Άξιο παρατήρησης και
προβολής. Βρήκα πως έχει ένα νόημα. Το συζήτησα με έναν φίλο πολεοδόμο και το συνόψισε σε ένα
ποίημα. Παέι κάπως έτσι :

Tα χέρια που χτίσανε τις πόλεις
Χάραξαν το διακριτικό αποτύπωμα
Του μόχθου και της τέχνης τους
Εκεί που χαμηλώνουν τα βλέμματα

Η ανορθόδοξη αισθητική της πόλης
Αισθητική της ανάγκης
Διαφεύγει από τα ευαίσθητα μάτια των συγχρόνων της

Όμως οι πόλεις θα εναποθέτουν πάνω μας
Τα πιο απίθανα ίχνη της διαφεύγουσας ιστορίας τους.

Αυτή την αίσθηση λοιπόν ήθελα οι άνθρωποι να την φέρουν μαζί τους. Να περπατάνε και να την
δείχνουν διακριτικά. Όχι να την επιδεικνύουν. Υπάρχει ενδιαφέρον κι ομορφιά εκεί που περπατάς. Μην
πηγαίνεις απλά, σκυφτός, μουντός κι ανόρεχτος.
Φίλοι βιοτέχνες μου προμήθευσαν βαμβακερές μπλούζες, και με χρώματα οικολογικά τύπωσαν επάνω
τους τις μεταξοτυπίες. Τα σχέδια εμπνέονται από καπάκιατου δικτύου ύδρευσης, αποχέτευσης,
φυσικού αερίου, ηλεκτρισμού. Ο,τι δηλαδή κάνει την ζωή μας δυνατή στην πόλη. Αν δεν την
εκτιμήσουμε την πόλη που ζούμε δεν θα την ομορφύνουμε.